TRADERS´GR 12

74 / 82

Πρακτικές εμπειρίες
74
12.2015
κερδών. Επιπλέον, η κριτική που ασκείται στις παραπάνω
στρατηγικές, όπως και στο σύνολο των στρατηγικών της
τεχνικής ανάλυσης, εστιάζεται στο ότι η υλοποίησή τους
συνδέεται με υψηλά κόστη συναλλαγής (transaction costs),
καθώς απαιτείται ανασχεδιασμός μεγάλης συχνότητας.
Σε αρκετές δε περιπτώσεις, τα κόστη συναλλαγής είναι
δυνατόν να εξανεμίσουν πλήρως τα κέρδη που μπορεί
να αποφέρει μια τέτοια ενεργητική διαχείριση, σε σχέση
πάντα με τα χαρτοφυλάκια της αγοράς.
TRADERS´: Υπάρχουν κι άλλες τέτοιες εργασίες που
υποστηρίζουν τα λεγόμενά σας;
Δρ. Ξυδώνας: Όντως υπάρχουν. Στα πλαίσια άλλων
εμπειρικών ελέγχων, οι Brock et al. (1992) εξετάζουν
την αποτελεσματικότητα στρατηγικών κινητών μέσων
μεταβλητού ή σταθερού διαστήματος (variable or fixed
length moving average strategies) και στρατηγικών
διάσπασης (trading range breakout strategies).
Αναφορικά στην περίπτωση των στρατηγικών κινητών
μέσων μεταβλητού διαστήματος, υπολογίστηκαν για
ένα διάστημα 25,000 ημερών διαπραγμάτευσης (1897-
1986), οι λόγοι των τιμών κλεισίματος του δείκτη Dow
Jones Industrial Average (DJIA), προς τους αντίστοιχους
κινητούς μέσους 200 ημερών. Τις ημέρες που η τιμή του
λόγου ήταν μεγαλύτερη της μονάδας, προτεινόταν η
αγορά του δείκτη, ενώ τις ημέρες που η τιμή του λόγου
ήταν μικρότερη της μονάδας, προτεινόταν η πώληση του
δείκτη. Στη βάση αυτή υπολογίστηκαν οι μέσες ημερήσιες
αποδόσεις, κανονικοποιημένες σε ετήσια βάση, τόσο για
τις συνεδριάσεις που υπήρχε σήμα πώλησης, όσο και για
τις συνεδριάσεις που υπήρχε σήμα αγοράς. Απεδείχθη
ότι η αποτελεσματικότητα της παραπάνω στρατηγικής,
περιορίζεται μόνο στην περίπτωση των σημάτων αγοράς.
Καθώς μια στρατηγική κινητού μέσου μεταβλητού
διαστήματος μπορεί να οδηγήσει σε εκτίναξη του κόστους
συναλλαγών λόγω καθημερινής αγοράς-πώλησης, μια
διαφοροποιημένη έκφραση αυτής αποτελεί η στρατηγική
κινητού μέσου σταθερού διαστήματος. Με βάση αυτή,
μια τοποθέτηση αγοράς προτείνεται μόνο όταν η τιμή του
παραπάνω λόγου, από μικρότερη της μονάδας γίνεται
μεγαλύτερη (και αντίστροφα για μια τοποθέτηση πώλησης).
Όταν αυτό συμβεί, η τοποθέτηση διατηρείται τουλάχιστον
για δέκα ημέρες. Και πάλι όμως, η αποτελεσματικότητα
της στρατηγικής, περιορίζεται μόνο στην περίπτωση των
σημάτων αγοράς. Παρόμοια με την αποτελεσματικότητα
των στρατηγικών κινητών μέσων, υπήρξε και η
αποτελεσματικότητα των στρατηγικών διάσπασης, με βάση
τις οποίες μια τοποθέτηση αγοράς προτείνεται μόνο όταν η
τιμή μιας μετοχής, κλείσει σε υψηλότερο επίπεδο από εκείνο
του κινητού μέσου 200 ημερών.
TRADERS´: Δηλαδή η τεχνική ανάλυση δεν αποτελεί
τελικά ένα χρηστικό εργαλείο;
Δρ. Ξυδώνας: Απεναντίας. Κοιτάξτε όμως, από την
παραπάνω ανάλυση, καθίσταται σαφές ότι το πλαίσιο της
αποτελεσματικότητας των αγορών δεν επιβεβαιώνει κατά
τρόπο συνεπή τη χρησιμότητα των στρατηγικών τεχνικής
ανάλυσης, καθώς η ανάπτυξη αυτών βασίζεται στην
αξιοποίηση δημόσια διαθέσιμων πληροφοριών. Αυτό βέβαια
δεν σημαίνει ότι η τεχνική ανάλυση δεν συνιστά ένα χρήσιμο
εργαλείο μελέτης. Από την άλλη πλευρά, δεν συμβαίνει το
ίδιο με τις στρατηγικές θεμελιώδους ανάλυσης. Οι εμπειρικοί
έλεγχοι που σχετίζονται με αυτές, αναδεικνύουν την ύπαρξη
ισχυρών ανωμαλιών στις αγορές, η εκμετάλλευση των
οποίων είναι δυνατόν να οδηγήσει στην πραγματοποίηση
μη-κανονικών κερδών.
Δεν υπάρχει όμως καμία αμφιβολία για την
αποτελεσματικότητα προσεγγίσεων διαχείρισης
χαρτοφυλακίων στη βάση της θεμελιώδους ανάλυσης,
ήτοι με τη χρήση κλασσικών δεικτών όπως οι BV/MV, P/
BV, P/E, PEG κλπ. Εντοπίζεται δηλαδή στην επιστημονική
βιβλιογραφία μια πληθώρα ιδιαίτερα σημαντικών ερευνητικών
εργασιών διακεκριμένων ερευνητών της σύγχρονης
χρηματοοικονομικής, στις οποίες τεκμαίρεται, τόσο η ύπαρξη
θεμελιωδών ανωμαλιών στις αγορές, όσο και η ωφέλεια που
μπορεί να παραχθεί από την αξιοποίηση τους.
TRADERS´: Και τέλος, ποια είναι η άποψη σας για τις
ενεργητικές στρατηγικές διαχείρισης χαρτοφυλακίου,
έναντι της παθητικής προσεγγίσεως; Τι θα συστήνατε
στον μέσο επενδυτή;
Δρ. Ξυδώνας: Προσέξτε, η χρησιμότητα μιας ενεργητικής
στρατηγικής και γενικότερα η φιλοσοφία της διαχείρισης
χαρτοφυλακίου, άπτεται ιδιαιτέρως της ανάγκης να
προτυποποιηθεί με ακρίβεια το προφίλ ανοχής κινδύνου ενός
επενδυτή. Οι Sharpe et al. (1999), θεωρούν ότι, το ερώτημα που
τίθεται τελικά, έχει να κάνει με το κατά πόσον οι αποδόσεις που
επιτυγχάνονται ως αποτέλεσμα μιας ενεργητικής διαχείρισης
χαρτοφυλακίου, υπολογισμένες σε μια κανονικοποιημένη
βάση κινδύνου, υπερβαίνουν, μετά την αφαίρεση των εξόδων
συναλλαγής και διαχείρισης, τις αποδόσεις που προσφέρει
η αγορά. Με βάση τους Reilly and Brown (2006), μόνο ένας
επενδυτής ο οποίος διαθέτει την απαραίτητη τεχνογνωσία
ή ένας επενδυτής ο οποίος έχει τη δυνατότητα να λάβει
εξειδικευμένη συμβουλευτική υποστήριξη, μπορεί να είναι
ωφελημένος από μια ενεργητική στρατηγική. Σε αντίθετη
περίπτωση, η υιοθέτηση μιας παθητικής στρατηγικής, π.χ.
indexing, enhanced indexing κλπ., αποτελεί μονόδρομο. «
Η συνέντευξη πραγματοποιήθηκε από
τον εκδότη του περιοδικού, Κανταρτζή Ιωάννη