73 / 82
Πρακτικές εμπειρίες
73
θεωρίας χαρτοφυλακίου, εισάγοντας σε παράλληλο χρόνο
όλη τη συναφή πρωτότυπη τεχνική ορολογία. Για πρώτη φορά
στην ελληνική βιβλιογραφία αναπτύσσεται με λεπτομέρεια
το σύνολο των καταγεγραμμένων επενδυτικών στρατηγικών
που αφορούν στη διαχείριση μετοχικών χαρτοφυλακίων, ενώ
παράλληλαπαρέχονται αναλυτικός επιμέρουςσχολιασμός και
λεπτομερής ανασκόπηση της συσχετιζόμενης βιβλιογραφίας.
Τα βιβλία αυτά θα φανούν χρήσιμα σε προπτυχιακούς και
μεταπτυχιακούς φοιτητές πανεπιστημιακών, πολυτεχνικών
και τεχνολογικών ιδρυμάτων, καθώς και σε στελέχη και
επαγγελματίες που δραστηριοποιούνται στη βιομηχανία των
χρηματοοικονομικών και χρηματιστηριακών υπηρεσιών.
TRADERS´: Λίγα λόγια για την εμπλοκή σας στην
ανάπτυξη του πρώτου πληροφοριακού συστήματος-
πλατφόρμας βελτιστοποίησης χαρτοφυλακίων, ως
ολοκληρωμένου εμπορικού προϊόντος στην Ελλάδα;
Δρ. Ξυδώνας:
Είναι ιδιαιτέρωςσημαντικό νααναγνωρίσουμε
πλήρως την αναγκαιότητα αξιοποίησης της τεχνολογίας
μέσω της χρήσης πληροφοριακών συστημάτων τα οποία
θα υποστηρίζουν τους χρήστες στη λήψη επενδυτικών
αποφάσεων, ακόμα και σε πραγματικό χρόνο. Και τούτο,
έχοντας πάντα κατά νου ότι η σύγχρονη διαδικασία
διαχείρισης κεφαλαίων προϋποθέτει την επεξεργασία
σημαντικού όγκου δεδομένων και την ανάλυση πλήθους
πληροφοριών για έναν μεγάλο αριθμό χρεογράφων.
Μέσα από αυτό το πρίσμα ξεκίνησε και η συνεργασία
μου με μεγάλη πολυεθνική εταιρεία πληροφορικής, με
στόχο την ανάπτυξη ενός λογισμικού βασισμένου στην
επιστημονική κατάρτιση και τεχνογνωσία μας, η οποία και
υποστηρίζει όλο το εύρος των επενδυτικών λειτουργιών,
με τελικό προϊόν τα προτεινόμενα βέλτιστα προς επένδυση
χαρτοφυλάκια. Η συνδρομή των σύγχρονων τεχνολογιών
πληροφορικής και επικοινωνών στην αναβάθμιση της
κρίσιμης και πολυδιάστατης διαδικασίας διαχείρισης
χαρτοφυλακίων είναι καίρια και συνδέεται με μία σειρά
πολύτιμων οφελών. Συγκεκριμένα: α) Συμβάλλουν στη
βελτίωση της ποιότητας των επενδυτικών αποφάσεων,
καθώς εδράζονται σε μία στέρεα και απόλυτα τεκμηριωμένη
επιστημονική βάση, β) Προσφέρουν ένα απόλυτα δομημένο
πλαίσιο για το σχεδιασμό και την ανάπτυξη ολοκληρωμένων
επενδυτικών στρατηγικών, γ) Επιτρέπουν υψηλά επίπεδα
αλληλεπίδρασης με το χρήστη και αναβαθμίζουν το ρόλο
του κατά την επενδυτική διαδικασία, δ) Ελαχιστοποιούν
τους χρόνους και τα κόστη που απαιτούνται συνολικά για τη
διαδικασία της επενδυτικής διαχείρισης, ε) Συμβάλλουν στην
αύξηση της αποτελεσματικότητας και παραγωγικότητας
των επαγγελματιών διαχειριστών χαρτοφυλακίου, και
στ) Ενισχύουν το πλαίσιο διαφάνειας που πρέπει να
χαρακτηρίζει κάθε επενδυτική απόφαση.
TRADERS´: κ. Ξυδώνα, τεχνική ή θεμελιώδης
ανάλυση; Θα θέλαμε την επιστημονική σας άποψη για
το τόσο σημαντικό αυτό puzzle.
Δρ. Ξυδώνας:
Πολύ καλή ερώτηση. Θα έλεγα ότι η
συζήτηση πρέπει να ξεκινήσει από την αποτελεσματικότητα
των αγορών (market efficiency). Μια από τις πιο σημαντικές
έννοιες της σύγχρονης χρηματοοικονομικής θεωρίας,
αποτελεί αυτή των αποτελεσματικών αγορών. Μια αγορά
θεωρείται αποτελεσματική όταν όλες οι πληροφορίες
διαχέονται άμεσα εντός αυτής και αντανακλώνται πλήρως
στις τιμές των χρεογράφων, με αποτέλεσμα να μην
είναι δυνατή η επίτευξη μη-κανονικών κερδών. Ως μη-
κανονικά, αναφέρονται τα κέρδη τα οποία παράγονται από
αποδόσεις που υπερβαίνουν κατά πολύ τις αποδόσεις
που παρέχει η αγορά. Ανάλογα με το είδος της διαθέσιμης
πληροφορίας, ο Fama (1970) διακρίνει τρεις μορφές
αποτελεσματικότητας: α) την ασθενή αποτελεσματικότητα,
β) την ήμι-ισχυρή αποτελεσματικότητα, και γ) την ισχυρή
αποτελεσματικότητα.
Οι εμπειρικοί έλεγχοι που έχουν πραγματοποιηθεί κατά
καιρούς αναφορικά στην εξέταση της αποτελεσματικότητας
των στρατηγικών της τεχνικής ανάλυσης είναι ιδιαίτερα
εκτεταμένοι. Στις εργασίες των Lehmann (1990), Jegadeesh
(1990, 1993) και Bondt and Thaller (1985, 1987), μετοχές
των δυο μεγαλύτερων χρηματιστηρίων των ΗΠΑ (NYSE και
AMEX) κατατάσσονται επαναληπτικά σε φθίνουσα σειρά,
με κριτήρια τις εβδομαδιαίες, μηνιαίες, ημιετήσιες, ετήσιες,
τριετείς και πενταετείς ιστορικές αποδόσεις τους. Στη
συνέχεια, με τις μετοχές που κάθε φορά κατατάσσονταν στις
υψηλότερες και χαμηλότερες θέσεις, με βάση τις αποδόσεις
τους, σχηματίστηκαν αντίστοιχα δυο τύποι χαρτοφυλακίων: α)
τα χαρτοφυλάκια υψηλών αποδόσεων (winner portfolios), και
β) τα χαρτοφυλάκια χαμηλών αποδόσεων (loser portfolios). Οι
μέσες αποδόσεις των χαρτοφυλακίων αυτών υπολογίστηκαν
για μεγάλα χρονικά διαστήματα και συγκρίθηκαν με τις μέσες
αποδόσεις των αντίστοιχων χαρτοφυλακίων αγοράς. Με τον
τρόπο αυτό προέκυψαν οι διαφορές αποδόσεων των winner-
loser χαρτοφυλακίων από αυτές των χαρτοφυλακίων αγοράς.
Οι μέσες τιμές των διαφορών αυτών, κανονικοποιήθηκαν
τέλος σε ετήσια βάση.
Σε έναν πολύ βραχυπρόθεσμο (μια εβδομάδα έως
ένας μήνας) ή πολύ μακροπρόθεσμο ορίζοντα (τρία
έως πέντε έτη), οι στρατηγικές αντίθεσης (contrarian
strategies), δηλαδή οι τοποθετήσεις σε μετοχές των
οποίων οι τιμές πέφτουν, υπήρξαν αποτελεσματικές.
Αντίθετα, σε έναν μεσοπρόθεσμο ορίζοντα (έξι μήνες έως
ένα έτος), αποτελεσματικές υπήρξαν οι στρατηγικές ορμής
(momentum strategies), δηλαδή οι τοποθετήσεις σε μετοχές
των οποίων οι τιμές ανεβαίνουν. Δεν ταυτοποιήθηκε
δηλαδή κανένα συστηματικό και τυποποιημένο πρότυπο