TRADERS´GR 12/01

70 / 76

Πρακτίκες εμΠείρίες
70
12.2016/01.2017
Ένας βετεράνος των αγορών
Παναγιώτης Γεννηματάς
Ο Παναγιώτης Γεννηματάς γεννήθηκε στην Αθήνα
το 1949. Σπούδασε Νομικά, Κλασική Φιλολογία,
Πολιτική Κοινωνιολογία, Διεθνείς Σχέσεις, Φιλοσοφία
και Μουσικολογία στα Πανεπιστήμια Αθηνών
(1967-1974),Μονάχου (1976-1980) και Freiburg (1979)
στη Γερμανία. Διετέλεσε: - Ειδικός σύμβουλος του
πρωθυπουργού Γ. Ράλλη (1980-1981). - Αντιπρόεδρος
Δ.Σ. της Εθνικής Λυρικής Σκηνής (ΕΛΣ 1980-1982). -
Αντιπρόεδρος -Ε.Τ.Β.Α. Α.Ε. (1986-1989). - Πρόεδρος
EUROSEC AXE (1990-1994). - Σύμβουλος Διοικήσεως
Τραπέζης της Ελλάδος (1993-1994). - Πρώτος Έλληνας
αντιπρόεδρος στην Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων
(ΕΤΕπ) στο Λουξεμβούργο (1994-2000). - Ιδρυτής και
πρόεδρος Δ.Σ. της ΩΜΕΓΑ ΤΡΑΠΕΖΑ (2000-2006). Έχει
γράψει 3 βιβλία και πλήθος άρθρων.
» TRADERS´: Κύριε Γεννηματά, είστε ένας βετεράνος
στα χρηματοοικονομικά δρώμενα στη χώρα, πείτε μας
από που ξεκινήσατε;
Γεννηματάς: Eξ οικείου πταίσματος, που λένε. Η
χρηματιστηριακή διαδικασία επιχειρηματικής χρηματοδότησης
έτυχε, δεν μπορώ να εξηγήσω ακριβώς πώς, να κεντρίσει το
ενδιαφέρον μου από τα φοιτητικά μου χρόνια. Ήμουν καλός στα
οικονομικά μαθήματα που τότε ήσαν μεγάλο σχετικά μέρος της
ύλης στη Νομική Σχολή Αθηνών και επιπλέον είχα συνηθίσει
από πολύ μικρός να «ξεκοκκαλίζω» εφημερίδες! Είμαστε
βλέπεις πολιτική οικογένεια και το σπίτι ήταν εφημεριδόσπιτο!
Στο ξεκοκκάλισμα επάνω σάρωνα και τα οικονομικά ζητήματα
με μεγάλο ενδιαφέρον. Μπορώ μάλιστα να πω ότι πιο πολλά
οικονομικά στη ζωή μου έχω μάθει από τον ελληνικό και διεθνή
τύπο παρά από τα θεωρητικά οικονομικά των πανεπιστημίων
όπου ακόμα επικρατεί βεβαίως η εντελώς άσχετη με την
οικονομική πραγματικότητα νεοκλασική θεωρία.
Εκεί επάνω λοιπόν το ελληνικό «οικογενειακό»
χρηματιστήριο της δεκαετίας του ’70 κίνησε την προσοχή
μου, λίγο πριν από το μπουμ αλλά και το κραχ του 1973! Να
συμμετέχωόμωςως επενδυτής άρχισα το 1987. ΤοΦεβρουάριο
του έτους εκείνου είχε σημειωθεί μια μακρά απεργία στην
σημερινή ΑΛΦΑ Τράπεζα, τότε Τράπεζα Πίστεως. Η μετοχή
της εταιρείας είχε υποτιμηθεί σημαντικά. Στη φάση εκείνη
λοιπόν πούλησα το αυτοκίνητο που είχα και αγόρασα με όλα
τα χρήματα μετοχές της τράπεζας. Σε δύο μήνες αγόρασα άλλο
αυτοκίνητο με τα κέρδη, όχι καλλίτερο από το προηγούμενο
γιατί ήθελα να διατηρήσω μάχιμη ρευστότητα. Από τότε μέχρι
και το 1995 μπορεί να πει κανείς ότι το χρηματιστήριο ήταν
για μένα τακτική πηγή ικανοποιητικού εισοδήματος, χωρίς
βεβαίως «γιάπικες» υπερβολές και σαλταδορισμούς. Αυτά δεν
ταίριαζαν ποτέ με τον χαρακτήρα μου.
Τα πράγματα πάντως ήρθαν έτσι ώστε στην περίοδο
1991-94 να διατελέσω πρόεδρος της πρώτης καθαρά